Wyobraźmy sobie sytuację, gdy przewód ułożony w zawiesiu kablowym ma mechanicznie uszkodzoną izolację, np. przez mysz. Żyła przewodu może być kompletnie odsłonięta, jeśli jednak nie dojdzie do kontaktu np. z metalowymi częściami zawiesia, nie będziemy w stanie określić na podstawie pomiaru, że doszło do uszkodzenia izolacji. Przewód będzie znajdował się w izolacji powietrznej i nie dojdzie do występowania w nim prądów upływu, które pozwalają na wykrycie uszkodzenia przez obniżenie się wartości rezystancji izolacji mierzonej podczas badań okresowych. Przewód przejdzie pozytywnie badania, ale może porazić np. elektryka pracującego w pobliżu zawiesia.

Warto pamiętać o tym, że izolacja elektryczna na ogół ma znaczne wymiary tylko ze względu na konieczność ograniczenia negatywnego wpływu uszkodzeń mechanicznych na jej jakość. Tak naprawdę popularne materiały izolujące przewody elektryczne mają wytrzymałość elektryczną tak wysoką, że do pracy z napięciem 230 V czy 400 V wystarczyłoby użycie izolacji o grubości jedynie małego ułamka milimetra, czasem nawet mikrometry.

Powierzchowne uszkodzenie mechaniczne niekoniecznie musi objawić się w pomiarach rezystancji izolacji, ponieważ nawet cienka warstwa izolacji może mieć wystarczająco dobre właściwości w zakresie wytrzymałości elektrycznej. W trakcie oględzin uszkodzone miejsce można odnaleźć i zastosować środki zaradcze, aby nie dopuścić do dalszych mechanicznych uszkodzeń.