Wymagania dla linii do 1 kV zawiera norma N SEP-E-003:2003 opracowana i wydana przez Stowarzyszenie Elektryków Polskich. Dotyczy linii z przewodami pełnoizolowanymi i niepełnoizolowanymi. Według tego dokumentu linie z przewodami niepełnoizolowanymi należy traktować jak linie z przewodami gołymi. Norma SEP odsyła więc do wycofanej Polskiej Normy z roku 1998 PN-E-05100-1:1998. Norma ta określa takie same parametry jak norma dla linii wyższych napięć PN-EN 50341-1:2013-03.

Według PN-E-05100-1:1998: odległości minimalne nieuziemionych gołych przewodów roboczych linii o napięciu do 1 kV przy największym zwisie albo w temperaturze – 25^oC, przy bezwietrznej pogodzie powinny wynosić:

1 m od każdej dostępnej części budynku, konstrukcji lub krawędzi dachu;

0,2 m od trudno dostępnej części budynku, jeżeli przewód jest zawieszony na wysięgnikach ściennych, a rozpiętość przęsła wynosi do 20 m;

2,5 m w kierunku pionowym w górę,

1,5 m w kierunku pionowym w dół i poziomym – od każdej łatwo dostępnej części budynku, np. parapetu okna, podłogi balkonu (nie dotyczy dachu, który nie służy za taras).

Z względu na status źródła (norma wycofana) powyższe zalecenia należy traktować jako orientacyjne.

Norma N SEP-E-003:2003 podaje minimalne odległości linii nn i SN z przewodami pełnoizolowanymi od obiektów infrastruktury, w tym także dla budynków (tabele 1 i 2).

Tabela 1. Najmniejsze dopuszczalne pionowe odległości przewodów pełnoizolowanych linii napowietrznych do 1 kV w warunkach normalnych od poszczególnych części budynku mieszkalnego

Tabela 2. Najmniejsze dopuszczalne poziome odległości przewodów pełnoizolowanych linii napowietrznych do 1 kV w warunkach normalnych od poszczególnych części budynku mieszkalnego