Podstawą prawną klasyfikacji przestrzeni potencjalnie zagrożonych wybuchem do stref zagrożenia wybuchem jest rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz.U. z 2010 r. nr 109 poz. 719).
Kwalifikacja przestrzeni do stref zagrożenia wybuchem
Instalacje elektryczne w strefach zagrożenia wybuchem muszą spełniać szczególne wymagania. Istnieje wiele prac, przy których z góry zakłada się możliwość powstawania gazowych atmosfer wybuchowych, np. przy malowaniu, lakierowaniu, klejeniu, myciu materiałami zawierającymi rozpuszczalniki organiczne, których pary mogą tworzyć z powietrzem atmosfery wybuchowe lub przy suszeniu takich materiałów.
Kwalifikacja przestrzeni do stref zagrożenia wybuchem
Instalacje elektryczne w strefach zagrożenia wybuchem muszą spełniać szczególne wymagania. Istnieje wiele prac, przy których z góry zakłada się możliwość powstawania gazowych atmosfer wybuchowych, np. przy malowaniu, lakierowaniu, klejeniu, myciu materiałami zawierającymi rozpuszczalniki organiczne, których pary mogą tworzyć z powietrzem atmosfery wybuchowe lub przy suszeniu takich materiałów.
Przy klasyfikacji przestrzeni potencjalnie zagrożonych wybuchem do stref zagrożenia bierze się pod uwagę przede wszystkim:
- częstość występowania i przewidywany czas utrzymywania się mieszaniny wybuchowej,
- właściwości fizyko-chemiczne substancji palnych występujących w danej przestrzeni; zwłaszcza: granice wybuchowości, temperaturę zapłonu w przypadku cieczy, grupę wybuchowości i temperaturę samozapłonu,
- charakter procesu technologicznego,
- możliwości przedostawania się czynników palnych (gazów palnych, par cieczy palnych lub pyłów materiałów palnych) z aparatury technologicznej i instalacji do otaczającej przestrzeni,
- przeznaczenie pomieszczeń na pobyt ludzi,
- wentylację w klasyfikowanej przestrzeni.
/WiedzaiPraktyka
/wip