Rys. 1. Przykład oznakowania pionów pomiarowych i stref ochronnych: 1 i 2 − piony pomocnicze, 3 − pion podstawowy

Można też podać maksymalne odległości zasięgu stref ochronnych wokół źródeł pola. W każdym przypadku trzeba wyraźnie oznaczyć, w której strefie ochronnej znajdują się stanowiska pracowników.

W przypadku pól o dużej zmienności natężenia w okolicy podstawowych pionów pomiarowych do określenia strefy ochronnej pola na stanowiskach pracowników należy wybrać wartości maksymalne ze wszystkich podstawowych i pomocniczych pionów pomiarowych w obrębie stanowiska pracownika. Na podstawie wymienionych danych uzyskuje się informacje niezbędne do oznakowania źródeł objętych badaniami – m.in. rodzaje i zasięgi stref ochronnych w przypadku pól źródeł o średniej impedancji, zasięgi rozleglejszej ze stref pól elektrycznego i magnetycznego.

W przypadku źródeł pól zainstalowanych na stałe zaleca się trwałe oznakowanie zasięgu stref ochronnych, np. na podłodze pomieszczenia. W razie ruchomych źródeł pól zaleca się oznakowanie urządzenia jako źródła poszczególnych stref ochronnych i podanie informacji o ich zasięgu.

Dostęp do obszaru strefy niebezpiecznej powinien być fizycznie ograniczony, np. przez zastosowanie barier. Do oznaczania granic stref ochronnych i źródeł pól zalecane jest stosowanie oznakowania według Normy PN-79/T-06260.