Ocena skuteczności ochrony przez samoczynne wyłączenie zasilania w sieci TN polega na sprawdzeniu, czy spełniony jest warunek:

Z_S ≤ U_o / I_a

gdzie:

Z_S – impedancja pętli zwarciowej w [Ω],

I_a – prąd zapewniający samoczynne zadziałanie urządzenia zabezpieczającego w wymaganym czasie,

U_o – napięcie znamionowe sieci względem ziemi w [V].

Przy sprawdzaniu skuteczności ochrony przeciwporażeniowej przeprowadza się pomiar impedancji pętli zwarciowej Z_S i porównuje z obliczoną wartością Z_S ze wzoru 1.

Prąd I_a określa się na postawie charakterystyk czasowo-prądowych zastosowanego urządzenia zabezpieczającego lub znamionowego prądu różnicowego urządzeń ochronnych różnicowoprądowych I_Δn. Prąd I_a dobierany jest z charakterystyki zastosowanego urządzenia zabezpieczającego tak, aby wyłączenie następowało w wymaganym czasie określonym w Normie PN-HD 60364-4-41.

Impedancja pętli zwarcia wynika z sumy impedancji przewodów doprowadzających, impedancji uzwojeń transformatora, impedancji wszystkich urządzeń i przewodów znajdujących się w instalacji odbiorczej aż do punktu pomiaru.

Norma wymaga, aby pomiar impedancji pętli zwarciowej wykonywać przy częstotliwości znamionowej prądu obwodu.