Po pierwsze, ciało ludzkie może mieć znaczny wpływ na zniekształcenie wyniku pomiaru. Producenci przewidują możliwości zakłócenia wyniku pomiaru i wyposażają mierniki np. w dodatkowe chwytaki powodujące, że nie trzyma się przyrządu bezpośrednio w ręku podczas wykonywania pomiaru. Inna możliwość to stosowanie anten i czujników zewnętrznych.

Kolejnym sposobem eliminacji problemu wpływu ciała ludzkiego jest możliwość rejestracji pomiarów. Pozwala to na opuszczenie przez pomiarowca miejsca, w którym wykonywany jest pomiar.

Przed wykonaniem pomiaru warto zaopatrzyć się w mapkę obszaru lub plan pomieszczeń, w których pomiar będzie wykonywany. Jeśli mówimy o znacznym obszarze badania i ograniczonym jego czasie, wtedy można pomiary wykonać w sposób punktowy, wybierając miejsca, w których − na bazie własnych doświadczeń − spodziewamy się, że pole może przyjmować znaczne wartości. Można też dokonywać ciągłego pomiaru, przechadzając się po mierzonym obszarze, zapisując dane jedynie w krytycznych punktach.

Najbardziej dokładną metodą jest dokonanie obszarowego wykrycia linii ekwipotencjalnych pola. Oznacza to, że nanosimy na plan lub mapę lokalizację punktów, w których pomiar przyjmuje jednakową wartość. Jeśli sprawnie dobierzemy sposób mierzenia i nanoszenia tych punktów, a następnie połączymy punkty ekwipotencjalne, otrzymamy mapkę pokrytą liniami ekwipotencjalnymi, które przypominać będą swoim kształtem mapę poziomów ciśnienia pokazywaną w trakcie telewizyjnej prognozy pogody. Analiza wyników przedstawionych w ten sposób jest bardzo łatwa. Metoda ta bywa jednak bardzo pracochłonna.