Po pierwsze należy pamiętać, aby nie podłączać napięcia probierczego pomiędzy zaciski fazowy L1 a neutralny N. Może bowiem dojść do uszkodzenia badanego urządzenia.

Badanie wykonuje się pozornie względem potencjału PE. Wytwarza się go na potrzeby badania sztucznie, przy wykorzystaniu folii przewodzącej np. aluminiowej, szczelnie przylegającej do obudowy urządzenia, w taki sposób, aby zapewnić ciągłość przewodzenia prądu na całej długości folii (tak żeby nie było w niej pęknięć). Do folii takiej przykłada się jeden z potencjałów urządzenia probierczego, które ma zapewnić sprawdzenie izolacji w zasadzie na całej powierzchni obudowy. Drugi potencjał stosowany jest do podłączenia napięcia do wewnętrznych części badanego urządzenia. Polega to na zwarciu zacisków L1 i N (w przypadku urządzeń trójfazowych na zwarciu L1, L2 oraz L3 lub L1, L2, L3 oraz N, gdy przewód neutralny jest obecny w urządzeniu).

Takie badań może wykryć problemy z izolacją, zanim zostaną zauważone w trakcie oględzin. Pamiętać należy, że sprawdzenie tego typu wykonuje się przy użyciu napięcia probierczego, które jest wyższe od normalnego napięcia roboczego danego urządzenia.

Badanie urządzeń wykonanych w II klasie ochronnej, które mają metalową obudowę, odbywa się analogicznie, ale oprócz połączenia z folią metalową otulającą badany sprzęt należy także zapewnić podłączenia urządzenia probierczego do metalowych części badanego urządzenia.

Opisane powyżej badanie nie zwalnia z wykonania oględzi. Powinno się zwracać uwagę na każdy detal, a w razie wątpliwości obejrzeć urządzenie w powiększeniu (za pomocą szkieł powiększających czy np. taniejących ostatnio bardzo mocno mikroskopów USB). Uszkodzona mechanicznie obudowa urządzenia w wielu wypadkach wyklucza dalszą jego eksploatację.