Po pierwsze, należy pamiętać, aby nie podłączać napięcia probierczego pomiędzy zaciski: fazowy L1 i neutralny N. Może bowiem dojść do uszkodzenia badanego urządzenia. Badanie rezystancję izolacji wykonuje się pozornie względem potencjału PE. Wytwarza się go na potrzeby badania sztucznie przy wykorzystaniu folii przewodzącej, np. folii aluminiowej szczelnie przylegającej do obudowy urządzenia w taki sposób, aby zapewnić ciągłość przewodzenia prądu na całej długości folii (trzeba uważać, żeby nie było w niej pęknięć).

Do folii przykłada się jeden z potencjałów urządzenia probierczego, które ma zapewnić sprawdzenie izolacji w zasadzie na całej powierzchni obudowy. Drugi potencjał stosowany jest do podłączenia napięcia do wewnętrznych części badanego urządzenia. Polega to na zwarciu zacisków L1 i N (w przypadku urządzeń trójfazowych na zwarciu L1, L2 oraz L3 lub L1, L2, L3 oraz N, gdy przewód neutralny jest obecny w urządzeniu). Dzięki temu wszystkie części przewodzące będące pod napięciem w trakcie normalnej pracy urządzenia będą sprawdzone w zakresie jakości ich izolacji względem przewodu PE.

Takie badanie może wykryć problemy z izolacją, zanim zostaną one zauważone w trakcie oględzin. Pamiętać należy, że badanie tego typu wykonuje się przy użyciu napięcia probierczego, które jest wyższe od normalnego napięcia roboczego danego urządzenia. W związku z tym badanie takie można traktować jako test wytrzymałościowy, w języku angielskim stosowana jest na to nazwa stress test.