Rys. 1. Pomiar rezystancji uzwojenia twornika silnika prądu stałego

Aby nie dopuścić do nagrzewania się uzwojeń w czasie pomiaru, prąd pomiarowy trzeba ograniczyć do 25% prądu znamionowego mierzonych uzwojeń. Przy stosowaniu prądów pomiarowych o większych wartościach trzeba odpowiednio skrócić czas pomiarów. Przy pomiarze rezystancji uzwojeń twornika końcówki przewodów pomiarowych prowadzonych od woltomierza powinny być przyłożone bezpośrednio do działek komutatora położonych pod różnymi szczotkami maszyny, a nie przyłączone do szczotek. Obie szczotki powinny ściśle przylegać do komutatora. Pomiar wykonuje się przy trzech różnych położeniach twornika i wyznacza wartość średnią. Rezystancję uzwojenia bocznikowego mierzy się w zależności od jej szacunkowej wartości – metodą techniczną w układzie do pomiaru małej rezystancji lub w układzie do pomiaru dużych rezystancji.

Gdy do dalszych obliczeń potrzebna jest znajomość rezystancji uzwojeń w temperaturze pracy, to rezystancję zmierzoną w stanie zimnym należy przeliczyć na wartość przy pewnej temperaturze umownej uzależnionej od klasy izolacji tych uzwojeń. Temperatura umowna wynosi przy klasie izolacji uzwojeń A, B i E: 347 K (75^oC) i 387 K (115^oC) przy klasie izolacji uzwojeń F i H. Przykładowo: gdy uzwojenia silnika wykonane są przewodami miedzianymi, ich rezystancję przelicza się zgodnie z zależnością:

gdzie:

T₁ – temperatura w stanie zimnym [K],

T₂ – temperatura odniesienia [K],

R_T1 – rezystancja uzwojenia w temperaturze w stanie zimnym [Ω],

R – rezystancja uzwojenia w temperaturze odniesienia [Ω].

Spadek napięcia na szczotkach. Rezystancja szczotek oraz rezystancja przejścia między szczotką i komutatorem ma charakter nieliniowy. Charakterystyczne parametry różnego rodzaju szczotek podawane są w katalogach producentów. W praktyce nie mierzy się rezystancji przejścia, lecz mierzy się spadek napięcia na tej rezystancji.