Najprostszym układem bezprzerwowego zasilania z redundancją jest zastosowanie dwóch jednakowych UPS-ów połączonych równolegle o mocach wystarczających do pokrycia pełnego obciążenia. W razie uszkodzenia jednego z nich drugi przejmuje bezprzerwowo pełne obciążenie, co zapewni dalsze bezprzerwowe zasilanie odbiorników. Przerwa w zasilaniu odbiorników może wystąpić dopiero po uszkodzeniu obydwu zasilaczy. Taka redundancja nazywana jest układem 1 + 1. Można również zbudować układy 1 + 2 lub z większą liczbą dodatkowych urządzeń. Rozwiązania takie są jednak drogie.

Innym sposobem zapewnienia redundancji – znacznie tańszym – jest podział obciążenia między większą liczbę UPS-ów o mniejszej mocy i zainstalowanie tylko jednej jednostki dodatkowej. Taki układ zasilania bezprzerwowego nazywa się redundancją n + 1 elementową.

Na przykład obciążenie 200 kVA może być zasilane z pięciu UPSów o mocach 50 kVA, z czego cztery jednostki wystarczą do pokrycia zapotrzebowanej mocy, piąta zaś stanowi redundancję czynną. W ten sposób powstanie układ redundantny 4+1 elementowy.