Drugi z podanych dokumentów warunkuje utrzymanie parametrów napięcia zasilającego w dopuszczalnych granicach jedynie w przypadku, gdy odbiorca końcowy pobiera moc czynną nie większą od mocy umownej, przy współczynniku tgφ nie większym niż 0,4. Przy czym, moc umowna to moc czynna będąca zwykle wartością maksymalną ze średnich wartości tej mocy w okresie 15 minut.

Z kolei, współczynnik tgφ definiowany jest jako stosunek naliczonej energii biernej do energii czynnej w danym okresie rozliczeniowym. W przypadku ponadnormatywnego poboru mocy biernej, gdy współczynnik tgφ przekracza wartość 0,4, należy spodziewać się odzwierciedlenia tej sytuacji na rachunku za energię elektryczną. By uniknąć wzrostu kosztów, konieczne staje się zastosowanie różnego rodzaju rozwiązań z zakresu kompensacji mocy biernej.