• ustawa Prawo budowlane z 7 lipca 1994 r. (tekst jedn.: Dz.U. z 2023 r. poz. 682),
• ustawa o ochronie przeciwpożarowej z 24 sierpnia 1991 r. (tekst jedn.: Dz.U. z 2022 r. poz. 2057),
• rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów z 7 czerwca 2010 r. (tekst jedn.: Dz.U. z 2023 r. poz. 822),
• rozporządzenie ministra infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki ich usytuowanie z 16 grudnia 2002 r. (tekst jedn.: Dz.U. z 2022 r. poz. 1225).

Wiedzę można czerpać także z norm odnoszących się do ochrony przeciwpożarowej budynków. Przykładowo są to: PN-EN 54-1:2021-11 Systemy sygnalizacji pożarowej (wraz z dalszymi częściami), PN-EN 13501-1:2019-02 Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków, PN-EN 1991-1-1:2004/NA:2010 Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje.

Z przepisów prawa wynika, że właściciel budynku jest osobą odpowiedzialną za: przestrzeganie techniczno-budowlanych wymagań przeciwpożarowych, wyposażenie budynku w instalacje przeciwpożarowe i gaśnice oraz ich konserwacje pozwalającą na niezawodne funkcjonowanie, zapewnienie możliwości ewakuacji, przygotowanie budynku do prowadzenia akcji ratowniczej, przedstawienie pracownikom odpowiednich przepisów przeciwpożarowych oraz ustalenie sposobu postępowania w przypadku pożaru.