Wyładowania te, mające jednak miejsce tylko w górnych partiach konstrukcji, nazywane są ulotem. Ulot elektryczny przyczyniania się do hałasu i wibracji oraz skutkuje stratami energii, nadprodukcją ozonu i zakłóceniami radioelektrycznymi. Przy dobrej pogodzie zjawisko ulotu nie występuje, natomiast gdy jest ona zła, zostaną uszkodzone czy zabrudzone przewody, nasila się, wzmagając przy tym wszystkie skutki uboczne.

Aby przeciwdziałać hałasowi, jaki wytwarza linia, można stosować warstwy izolacyjne, rury izolacyjne na przewodach, poprawiać stan przewodów – szczególnie ich powierzchni. Częstą praktyką jest też zastosowanie przewodów wiązkowych. Zamiast pojedynczego przewodu stosowane są dwa lub trzy cieńsze, oddzielone odstępnikami (element sztywny lub sprężysty zamocowany na dwóch lub więcej przewodach), które mają za zadanie zapewnienie minimalnej odległości przewodów na poziomie od 30 do 50 cm, co ogranicza ich drgania i sprzyja redukcji hałasu.

Działania te stosuje się, aby nie zostały przekroczone wymagania w odniesieniu do jednej doby, dotyczące dopuszczalnego poziomu hałasu przedstawione w obwieszczeniu w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r. poz. 112). Zostały one przedstawione w tabeli 1.

Tabela 1. Dopuszczalne poziomy hałasu i długotrwałego średniego poziomu dźwięku A (zwanego potocznie poziomem hałasu) w środowisku powodowanego przez poszczególne grupy źródeł hałasu (między innymi linie elektroenergetyczne)