W Komentarzu podano sposób określania współczynników odbicia na bazie danych związanych z barwą pokrycia powierzchni wg klasyfikacji RAL. Podano również, że wartości te można uzyskać, wykonując odpowiednie pomiary.

Tabela 1. Zalecane wartości współczynników odbicia powierzchni we wnętrzach [1]

Metodologię pomiarów współczynników odbicia zawiera podpunkt 6.4.1 Komentarza [2]. Podkreślono w nim, że jest to metoda uproszczona oparta na następujących założeniach:

– powierzchnie są duże,

– powierzchnie mają fakturę matową (malowane są farbami klejowymi lub emulsyjnymi) odbijającą światło w sposób rozproszony – powierzchnia mebli, których powierzchnię badamy, jest również matowa.

Pomiar wykonuje się dla kilku punktów (co najmniej trzech) rozmieszczonych równomiernie na danej powierzchni i oświetlonych równomiernie, a następnie wylicza średnią wartość. W każdym punkcie wykonuje się pomiar dwu wartości natężenia oświetlenia:

– wartość natężenia oświetlenia padającego E_pad, przez umieszczenie fotoogniwa luksomierza na mierzonej powierzchni i skierowane do wnętrza pomieszczenia;

– wartość natężenia oświetlenia odbitego E_odb przez umieszczenie fotoogniwa naprzeciwko punktu pomiarowego w odległości ok. 30 cm skierowane w stronę badanej płaszczyzny.

Współczynnik odbicia obliczamy z poniższej zależności:

 ρ = E_odb / E_pad

Przykładowo jeżeli w przypadku ściany średnia wartość E_pad wynosi 40 lx, a E_odb 25 lx, to współczynnik odbicia tej powierzchni ma w zaokrągleniu wartość 0,63 i mieści się w granicach określonych przez normę (por. tab. 1). Jeżeli wyniki pomiarów byłyby niezadawalające, sposobem poprawy sytuacji może być odnowienie wnętrza i ewentualna zmiana kolorystyki ścian na jaśniejszą.