Zgodnie z jego treścią, budynek, w którym zanik napięcia w elektroenergetycznej sieci zasilającej może spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, poważne zagrożenie środowiska, a także znaczne straty materialne, należy zasilać co najmniej z dwóch niezależnych, samoczynnie załączających się źródeł energii elektrycznej, oraz wyposażać w samoczynnie załączające się oświetlenie awaryjne (zapasowe lub ewakuacyjne). W budynku wysokościowym ( o wysokości przekraczającej 55 m) jednym ze źródeł zasilania powinien być zespół prądotwórczy.

Awaryjne oświetlenie zapasowe należy stosować w pomieszczeniach, w których po zaniku oświetlenia podstawowego istnieje konieczność kontynuowania czynności w niezmieniony sposób lub ich bezpiecznego zakończenia, przy czym czas działania tego oświetlenia powinien być dostosowany do konkretnej sytuacji. W ustępie 3 zamieszczono następujący wykaz miejsc, w których należy stosować awaryjne oświetlenie ewakuacyjne.

1)    pomieszczenia:

a) widownie kin, teatrów i filharmonii oraz innych obiektów widowiskowych,

b) audytoria, sale konferencyjne, czytelnie, lokale rozrywkowe oraz sale sportowe przeznaczone dla więcej niż 200 osób,

c) sale wystawowych w muzeach,

d) garaże, oświetlone wyłącznie światłem sztucznym, o powierzchni netto ponad 1000 m²,

e) budynki użyteczności publicznej, budynki zamieszkania zbiorowego oraz budynki produkcyjne i magazynowe;

2)    drogi ewakuacyjne:

a) z pomieszczeń wymienionych w pkt 1,

b) oświetlone wyłącznie światłem sztucznym,

c) w szpitalach i innych budynkach przeznaczonych przede wszystkim do użytku osób o ograniczonej zdolności poruszania się,

d) w wysokich i wysokościowych budynkach użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowego.

Awaryjne oświetlenie ewakuacyjne powinno działać przez co najmniej 1 godzinę od zaniku oświetlenia podstawowego. Ważnym zapisem jest wymóg instalowania w pomieszczeniach użytkowanych przy wyłączonym oświetleniu podstawowym oświetlenia dodatkowego, zasilanego napięciem bezpiecznym.