Cechy akumulatorów niklowo-kadmowych

W ogniwach niklowo-kadmowych elektrodę dodatnią stanowi wodorotlenek niklu, elektrodę ujemną zaś mieszanina kadmu i żelaza. Elektrolitem jest wodny roztwór wodorotlenku potasu lub sodu. Występują dwa rodzaje ogniw niklowo-kadmowych: „mokre” i „suche”.

Cechy akumulatorów niklowo-kadmowych

W ogniwach niklowo-kadmowych elektrodę dodatnią stanowi wodorotlenek niklu, elektrodę ujemną zaś mieszanina kadmu i żelaza. Elektrolitem jest wodny roztwór wodorotlenku potasu lub sodu. Występują dwa rodzaje ogniw niklowo-kadmowych: „mokre” i „suche”.

Napięcie pojedynczego ogniwa nieobciążonego w temperaturze pokojowej wynosi 1,3 V i maleje do 1,25 przy całkowitym rozładowaniu. Z ogniw Ni-Cd suchych wykonuje się szczelne przenośne akumulatory o pojemnościach od ułamków amperogodzin do kilkunastu Ah przeznaczone do zasilania przenośnych urządzeń elektronicznych i elektrycznych.

Ogniwa mokre, tzw. otwarte lub wentylowane oraz szczelne, stosuje się do budowy akumulatorów stacjonarnych o pojemnościach do ponad 1000 Ah i prądach obciążenia do kilku tysięcy amperów.

Zalety akumulatorów niklowo-kadmowych to przede wszystkim:

  • długi okres eksploatacji – znaczna tolerancja na przeładowanie,
  • odporność na duże gęstości prądu,
  • stałość napięcia w czasie rozładowywania,
  • możliwość użytkowania w niskich temperaturach,
  • możliwość czerpania prądu o znacznym natężeniu.

Główne wady to: szkodliwe działanie na organizm ludzki i możliwość zatrucia środowiska, konieczność utylizacji zużytych akumulatorów i baterii oraz wysoka cena.

Autor: inż. Michał Świerżewski, absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej; specjalista w zakresie instalacji elektrycznych w wykonaniu przeciwwybuchowym