Powód, jaki jest podawany, to brak możliwości podłączenia przewodu neutralnego do silnika, co rzekomo ma uniemożliwiać poprawne działanie zabezpieczenia różnicowego. Jest to oczywiście nieprawda, w układach zasilających silniki indukcyjne nie tylko można, ale nawet powinno się stosować wyłączniki różnicowe. Barak prądu neutralnego i brak przewodu neutralnego nie zmienia faktu, że linie zasilające L1, L2 i L3 w każdym momencie muszą posiadać zsumowaną wartość prądu równą zeru. Innymi słowy, przewód neutralny, nazywany również powrotnym, nie jest potrzebny, gdyż silnik wykorzystuje swoje przewody fazowe także jako przewody powrotne. Jeśli suma prądów w przewodach zasilających jest różna od zera, to mamy do czynienia z przepływem prądu do przewodu ochronnego. Oznaczać to może pojawienie się niebezpiecznego napięcia w tym przewodzie lub pojawienie się prądów upływu na skutek np. uszkodzenia izolacji uzwojeń stojana. Zastosowanie wyłącznika różnicowego może nie tylko uchronić silnik przed zniszczeniem, ale także uchronić obsługę przed porażeniem.

W silnikach dużych mocy zabezpieczenia różnicowe są często integralną częścią wyłączników i pozwalają znacznie poprawić nie tylko bezpieczeństwo użytkowania, ale także mają pozytywny wpływ na żywotność silnika. Należy w tym miejscu wspomnieć, że współdziałanie wyłącznika różnicowego, lub generalnie zabezpieczeń różnicowych z układem napędowym jest utrudnione lub czasami nawet niemożliwe, jeśli mamy do czynienia z układem wykorzystującym silnik napędzany przez energoelektroniczny przemiennik częstotliwości. Tego typu przekształtniki energii powodują w trakcie normalnej pracy powstawanie prądów upływowych, które mogą być wykrywane przez zabezpieczenia różnicowe, co powoduje błędne wyłączenia całych układów napędowych.