Badanie prądu odbieranego podczas pracy z maksymalnym obciążeniem mechanicznym powinno jednak obyć się dla dwóch przypadków: gdy napięcie jest niskie (najlepiej, gdy ma wartość 90% napięcia nominalnego) i gdy jest wysokie (110% napięcia nominalnego).

W tych dwóch stanach powinna pojawić się najwyższa wartość napięcia. Spodziewać się należy, że najwyższy prąd zarejestrujemy podczas zasilania z niską wartością napięcia, ale w zależności od typu silnika może okazać się, że wysoka wartość napięcia także powoduje przepływ znacznego prądu, więc warto także sprawdzić ten stan. Oczywiście w istniejącym obiekcie często nie jest możliwe regulowanie napięcia, więc trzeba próbować zmierzyć przepływ prądu, gdy napięcie zmienione jest poprzez stany pracy układu.

Zmierzoną wartość maksymalną prądu ciągłego należy dokładnie wykorzystać do ustawienia nastawy zabezpieczania. Warto jest zachować margines błędu około 5%, ale tylko pod warunkiem że nie przekracza to nominalnego prądu zapisanego w tabliczce znamionowej silnika. Dodatkowo nie należy także zapominać o przeanalizowaniu wielokrotnego rozruchu, co było opisane w „Pomiarach elektrycznych w praktyce” nr 87. Może się okazać, że całka cieplna takiego właśnie wielokrotnego rozruchu wylicza wyższą nastawę dla zabezpieczania niż prąd ciągły. Wtedy należy wykorzystać wartość wyższą z dwóch wyliczonych, biorąc pod uwagę, czy ta nastawa nie przekracza wartości nominalnej prądu z tabliczki znamionowej.