Typowym wymogiem stawianym urządzeniom rozliczeniowym jest klasa dokładności co najwyżej 0,5. W związku z tym przekładnik nie powinien powodować większego błędu pomiarowego niż 0,5% przy pełnym obciążeniu. W celu zachowania tego warunku przy niższych obciążeniach niż nominalne stosuje się w praktyce często przekładniki dokładniejsze, czyli np. klasę 0,2.

Instrukcje ruchu i eksploatacji sieci dystrybucyjnej specyfikują także parametry dotyczące pracy przekładników w warunkach przetężeniowych, czyli wtedy, gdy płynie prąd większy od prądu nominalnego. Parametrem, który o tym mówi, jest np. współczynnik bezpieczeństwa FS (Instrument Security Factor), definiujący, ile razy prąd mierzony może być wyższy od nominalnego, żeby błąd pomiaru nie przekroczył 10%. Typowo wartość FS wynosi 5.

Innym parametrem przetężeniowym jest znamionowa wartość krótkotrwałego prądu cieplnego (I_th) liczona względem wartości nominalnej prądu. Mówi ona o tym, ile razy większy od nominalnego jest prąd, który przepływając przez obwód mierzony w czasie 1 sekundy, nie uszkodzi przekładnika. Wartość tego prądu powinna być wyższa od najwyższego prądu mogącego wystąpić w obwodzie, do którego przyłączony jest badany układ.