Norma stanowi, iż na terenach instalacji elektroenergetycznych, z uziomem należy łączyć wszystkie części przewodzące dostępne. W przypadkach specjalnych mogą być tworzone strefy wyizolowane. Części przewodzące obce należy uziemiać wtedy, gdy mogą stwarzać zagrożenie, np. w wyniku występowania łuku elektrycznego, sprzężenia elektrycznego lub indukcyjnego.

Uziemienie jest w urządzeniach wysokiego napięcia najbardziej trwałym, skutecznym i tanim środkiem ochrony. Uziom na terenie obiektu elektroenergetycznego powinien być wykorzystywany do wielu celów i może pełnić wiele funkcji.

Inne środki ochrony przy uszkodzeniu mogą jedynie wspomagać działania ochronne uziemienia.

Uziemienia ochronne i uzupełniające środki ochrony powinny być tak wykonane, aby w przewidywanym czasie eksploatacji, przy uwzględnieniu zmiennych warunków klimatycznych i atmosferycznych:

1) zastosowane środki ochrony i parametry układu uziomowego (konfiguracja, głębokość zanurzenia w gruncie) zapewniały napięcia dotykowe rażeniowe U_T poniżej wartości dopuszczalnych U_Tp ,

2) wymiary elementów uziemienia gwarantowały podczas zwarć ograniczenie temperatury do wartości dopuszczalnych dla zastosowanych materiałów,

3) materiały i wymiary elementów uziemienia oraz uzupełniających środków ochrony zapewniały wymaganą trwałość i odporność na uszkodzenia, a także odporność na korozję.