• napięcie znamionowe,

• prąd znamionowy – wartość prądu znamionowego soft startu musi być równa lub większa od prądu lub sumy prądów znamionowych silników, które będzie on zasilał,

• zakres mocy znamionowej – przy doborze tego parametru należy zwrócić uwagę na rodzaj układu, w którym soft starter ma być użyty. W układach, w których będą uruchamiane silniki bez obciążenia, można zastosować soft starter o mocy znamionowej dopasowanej do mocy znamionowej silnika. W zastosowaniach, w których moc rozruchowa jest duża, moc znamionowa soft starteru powinna być większa od mocy zasilanego silnika (silników),

• napięcie sterowania soft starta i jego rodzaj,

• czas rozruchu,

• moment rozruchowy – określa, z jaką mocą będą startować silniki,

• maksymalne napięcie pracy – zazwyczaj jest na poziomie 600 V,

• przeciążalność – parametr ten powinien odpowiadać przeciążalności silnika,

• liczbę obrotów na minutę silnika,

• liczbę rozruchów w ciągu godziny,

• dodatkowe wyposażenie – obecnie coraz częściej soft starty są wyposażane w dodatkowe funkcje ułatwiające montaż i diagnostykę, np.: wyświetlacze, kontrolki, ograniczniki prądu, bypassy,

• temperaturę otoczenia – określa dopuszczalny zakres pracy soft starterów.

Artykuł jest fragmentem tekstu „Rozruch silników indukcyjnych – soft startery”.