Napięcie akumulatora zależy głównie od materiału elektrod oraz ilości ogniw połączonych szeregowo. Natomiast pojemność, czyli zgromadzony w akumulatorze i dostępny do wykorzystania ładunek, jest parametrem zdefiniowanym jako iloczyn prądu pobieranego z akumulatora i czasu jego pobierania. Pojemność Q przyjęto wyrażać w amperogodzinach (Ah) i ich podwielokrotnościach, a nie w kulombach (1 Ah = 3600 C).

Sprawność akumulatora, czyli stosunek energii oddanej podczas pracy do energii włożonej do akumulatora w procesie ładowania jest zawsze mniejsza od jedności. W większości akumulatorów sprawność jest rzędu 60%.

Dostępne napięcie akumulatora zwiększa się przez łączenie szeregowe ogniw, tworząc baterię. Zwiększenie prądu wyjściowego akumulatora i jego pojemności uzyskuje się przez równoległe łączenie ogniw. Przy takim połączeniu siły elektromotoryczne poszczególnych ogniw muszą być identyczne. W przeciwnym wypadku ogniwa o wyższym napięciu będą ładować ogniwa o niższych napięciach. Prąd obciążenia akumulatora, przy połączeniu równoległym, dzieli się po równo zgodnie z prawem Ohma. Całkowity prąd obciążenia akumulatora jest sumą prądów obciążenia poszczególnych gałęzi ogniw.

Spośród znanych technologii ogniw najniższy koszt wytwarzania jednej amperogodziny mają ogniwa ołowiowo-kwasowe i z tego powodu, mimo licznych wad – znacznego ciężaru, dużej objętości, kłopotliwej eksploatacji – nadal są powszechnie stosowane.