Należy zadbać, aby nie była przekraczana dopuszczalna temperatura zarówno w stanach normalnych, jak i w warunkach pracy zakłóceniowej. Celem ochrony przed zewnętrznymi źródłami ciepła należy stosować jedną z poniższych metod:

– osłonięcie,

– zachowanie dystansu,

– dostosowanie elementów oprzewodowania do pracy w wyższej temperaturze,

– miejscowe wzmocnienie materiałem izolacyjnym ( np. koszulkami termoizolacyjnymi).

W normie podano następujące przykłady zewnętrznych źródeł ciepła:

– sieć ciepłej wody,

– urządzenia elektryczne, w tym oprawy oświetleniowe,

– procesy produkcyjne,

– pośrednio materiały przewodzące,

– promieniowanie słoneczne,

– elementy c.o. (dopisek autora).

Elementy instalacji powinny mieć odpowiedni stopień ochrony przed dostępem wilgoci określany w skali IP. Gdy woda może zbierać się w oprzewodowaniu, niezbędne jest zapewnienie możliwości jej odpływu. W miarę potrzeby instalacja musi być chroniona przed uszkodzeniem mechanicznym powodowanym przez fale wodne.

Instalacja powinna być ponadto zabezpieczona przed dostępem ciał stałych przez odpowiednie dobranie stopnia ochrony w skali IP.

Następnym rodzajem zagrożenia, przed którym musi być chroniona instalacja, jest korozja oraz agresywne działanie różnych substancji. Instalacja powinna być także chroniona przed wpływami otaczającej flory oraz zagrożeniami wywoływanymi przez zwierzęta.

Niezbędne jest również chronienie instalacji przed udarami mechanicznymi oraz wibracjami. W razie potrzeby należy odpowiednio dobierać jej elementy.

Właściwego wykonania wymagają instalacje podlegające zagrożeniom sejsmicznym, a także ruchom konstrukcji, na której instalacja jest ułożona.