Dobierając system magazynowania energii elektrycznej, bierze się pod uwagę to, jakie funkcje będzie spełniał oraz gdzie zostanie zlokalizowany. Dobór ułatwia podział EES na trzy klasy systemów, które charakteryzują system oraz jego zastosowanie.

Systemy należące do klasy „A” cechują się krótkotrwałą pracą. Taki EES służy do wprowadzenia lub odprowadzenia pożądanej mocy w krótkim cyklu pracy. Z reguły systemy należące do tej klasy są ładowane i rozładowywane w czasie mniejszym niż 60 minut. Wykorzystuje się je głównie w celu redukcji wahań zasilania elektrycznego i wahań obciążenia oraz do regulacji częstotliwości, gdzie zadaniem systemu jest stabilizacja częstotliwości sieci przy wykorzystaniu mocy biernej i regulacji napięcia przez sieci elektroenergetyczne z użyciem mocy biernej i czynnej.

Klasa „B” to systemy EES o zastosowaniu długotrwałym, gdzie cykl ładowania oraz rozładowywania systemu zawiera się w czasie przekraczającym 60 minut. Systemy klasy „B” służą głównie do ograniczania mocy szczytowej lub jej przesunięcia. Mają także możliwość zgromadzenia energii i wykorzystania jej w momencie szczytowego zapotrzebowania lub zgromadzenia nadmiaru wywarzanej energii. Takie funkcje pozwalają na osiąganie wyżej efektywności linii przesyłowych i dystrybucyjnych, które obsługują.

Klasa „C” to natomiast tak zwana rezerwa. W tym przypadku system EES stosuje się do zasilania prądem przemiennym sieci elektroenergetycznej w rozwiązaniu awaryjnym, bez wykorzystania zewnętrznego systemu zasilania. Systemy klasy „C” nie dopuszczają więc do powstawania groźnych w skutkach i rozległych awarii systemu elektroenergetycznego.

Wykorzystanie systemu EES może opierać się na kombinacji zastosowania różnych klas.