Pomiar temperatury zewnętrznych powierzchni silników elektrycznych wykonuje się termometrami cieczowymi (nie rtęciowymi), termoelementami z miliwoltomierzem lub termorezystorami, np. Pt100.

Pomiary temperatury obudowy silnika elektrycznego zwartego wykonuje się w miejscach o spodziewanej najwyższej temperaturze: pośrodku obudowy w pobliżu skrzynki zaciskowej, na końcu obudowy od strony napędowej w pobliżu tarczy łożyskowej. Od strony przeciwnapędowej nie ma potrzeby pomiaru temperatury, bowiem strona ta nie nagrzewa się do temperatury wyższej niż strona napędowa. W silnikach pierścieniowych należy również badać temperaturę osłony urządzenia szczotkowego.

Odczyty temperatury w poszczególnych częściach obudowy należy wykonywać przy znamionowym obciążeniu silnika, trwającym co najmniej 3 godziny. Temperatury osłon silników elektrycznych i współpracującej z nimi aparatury nie mogą przekraczać wartości określonych przez producenta. Temperaturę uzwojeń mierzy się za pomocą termoelementów, termometrów rezystancyjnych lub termistorów.