Standardy instalacji teletechnicznych

Instalacje teletechniczne bazujące na standardzie Ethernet wykorzystują wtyczkę standardu RJ 45 i ośmiożyłowe ekranowane przewody ze skręconymi parami przewodów. Standard ten jest wykorzystywany do budowy sieci LAN (local area network), czyli lokalnej sieci internetowej.

Standardy instalacji teletechnicznych

Instalacje teletechniczne bazujące na standardzie Ethernet wykorzystują wtyczkę standardu RJ 45 i ośmiożyłowe ekranowane przewody ze skręconymi parami przewodów. Standard ten jest wykorzystywany do budowy sieci LAN (local area network), czyli lokalnej sieci internetowej.

Kolejny standard stanowiący podstawę budowy sieci teletechnicznych jest oparty na wtyczce RJ 11. Bywa powszechnie używany w telefonii. Jego rozwinięciem jest także standard RJ-11-TAE.

Kolejną często spotykaną siecią jest sieć koncentryczna do rozprowadzania sygnału telewizyjnego i radiowego wykorzystująca standard 75 Ω. Kable koncentryczne są tak skonstruowane, aby ich impedancja falowa była niezmieniona, nawet jeśli kabel się utnie czy przedłuży. Dzięki temu zastosowanie odpowiedniej rezystancji terminującej na końcu linii zapewnia, że nie ma tzw. odbić sygnału, które mogłyby zakłócić transmisję. Zachowanie odpowiedniej impedancji kabla wymaga utrzymania jego wymiarów geometrycznych na całej długości, gdyż to one powodują, że ma on impedancję falową 75 Ω. Nie wolno zatem zginać tych kabli bardziej, niż dopuszcza to minimalny promień gięcia. Trzeba zwracać także uwagę, by kable te nie były zmiażdżone, powinny one na całej swojej długości zachowywać pierwotny okrągły kształt. Nadmierne obciążanie tych kabli np. przez układanie zbyt dużej ich liczby jeden na drugim również może doprowadzić do ich odkształcenia powodującego problemy z przesyłem informacji.

Istnieją jeszcze inne instalacje teletechniczne, takie jak np. HDMI, USB, kable światłowodowe czy wiele systemów przemysłowych. Są one jednak rzadziej spotykane niż trzy wcześniej wymienione systemy.

Autor: dr inż. Łukasz Rosłaniec absolwent studiów magisterskich i doktoranckich na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, specjalista w zakresie układów zasilania rezerwowego, rozproszonych źródeł energii, jakości energii elektrycznej, a także energoelektroniki