• pierwszy krok to ustalenie, czy pył występujący w rozpatrywanej przestrzeni jest palny i określenie jego parametrów charakterystycznych takich jak: wymiary cząstek, wilgotność, temperatura samozapłonu warstwy i chmury, przewodność elektryczna, grupy wybuchowości według Normy PN-EN 60079-10-2: 2015 Atmosfery wybuchowe – Część 10-2 Klasyfikacja przestrzeni –Pyłowe atmosfery wybuchowe:

             − IIIA – palne cząstki (ang. combustible flying) o wymiarach większych niż 500 µm, mające postać mieszaniny wybuchowej przy ciśnieniu atmosferycznym i w normalnej temperaturze, np. sztuczny jedwab, bawełna, juta, konopie,

                 − IIIB – pyły nieprzewodzące,

                  − IIIC – pyły przewodzące;

• drugim krokiem jest ustalenie, czy w pomieszczeniu znajdują się urządzenia technologiczne zawierające pył lub źródła pylenia zdolne do formowania potencjalnie niebezpiecznych warstw pyłu oraz potencjalne źródła zapłonu,
• trzeci krok to określenie prawdopodobieństwa przenikania pyłu ze źródła pylenia do otoczenia oraz wybuchu atmosfer pyłowych w różnych miejscach instalacji.