Zgodne z jego treścią stałe przyłączenie opraw powinno kończyć się w:

– puszce spełniającej wymagania normy przedmiotowej lub

– umieszczonym w puszce urządzeniu do przyłączenia gniazdka oprawy oświetleniowej (DCL), lub

– urządzeniu elektrycznym przeznaczonym do bezpośredniego przyłączenia do systemu oprzewodowania.

Norma dopuszcza, aby w sufitach podwieszonych jedna skrzynka przyłączeniowa służyła do przyłączenia kilku opraw oświetleniowych.

Norma nakazuje zapewnienie odpowiednich, określonych przez producenta, środków służących do mocowania opraw oświetleniowych. Może to być hak lub wkręt i inne elementy przeznaczone do tego celu. Standardowo powinny zapewniać utrzymanie masy oprawy nie mniejszej niż 5 kg. Mocowanie cięższych opraw wymaga odpowiednich specjalnych rozwiązań dobranych przez projektanta.

Ciężar oprawy wraz elementami mocującymi i jej ew. osprzętu powinien odpowiadać wytrzymałości sufitu bądź sufitu podwieszanego.

Przewody łączące oprawę z instalacją nie mogą być poddawane niebezpiecznemu naprężeniu. Przelotowo mogą być zasilane tylko oprawy do tego dostosowane fabrycznie. W przypadku opraw z oznakowaną temperaturą należy w zasilaniu przelotowym stosować przewody dostosowane do tej temperatury. Przewody obwodu trójfazowego powinny być umieszczone w tej samej przestrzeni wewnątrz oprawy, która jest przewidziana do ich prowadzenia.

Jeżeli oprawy nie mają zacisków przyłączeniowych, należy użyć odpowiednich zacisków lub urządzeń do przyłączania wtyczek lub złączek instalacyjnych, względnie innych odpowiednich urządzeń przyłączeniowych.

Grupy opraw oświetleniowych rozdzielonych pomiędzy przewody fazowe z jednym wspólnym przewodem neutralnym powinny mieć przynajmniej jeden aparat rozłączający jednocześnie wszystkie przewody fazowe.