Instalacje elektryczne na drogach ewakuacyjnych

W obrębie dróg ewakuacyjnych nie zaleca się instalowania oprzewodowania. Jeżeli jednak nie można tego uniknąć, wówczas przewody powinny: mieć powłoki zewnętrzne nieprzenoszące płomienia, być umieszczone w tynku lub w osłonach niepodtrzymujących i nierozprzestrzeniających płomienia.

Instalacje elektryczne na drogach ewakuacyjnych

W obrębie dróg ewakuacyjnych nie zaleca się instalowania oprzewodowania. Jeżeli jednak nie można tego uniknąć, wówczas przewody powinny: mieć powłoki zewnętrzne nieprzenoszące płomienia, być umieszczone w tynku lub w osłonach niepodtrzymujących i nierozprzestrzeniających płomienia.

Przewody nie mogą osiągać temperatur wystarczających do zapalenia otaczających materiałów w czasie określonym przez przepisy dla elementów budowlanych dróg ewakuacyjnych, a jeżeli brak takich przepisów, to w czasie nie krótszym niż 2 godziny.

Oprzewodowanie, w ciągach dróg ewakuacyjnych, umieszczane powinno być poza zasięgiem ręki lub zabezpieczane przed uszkodzeniami mechanicznymi w czasie ewakuacji.

Urządzenia rozdzielcze i sterownicze mogą być dostępne tylko dla osób upoważnionych, posiadających świadectwa kwalifikacyjne, z wyjątkiem aparatury sterowniczej urządzeń ułatwiających ewakuację, która powinna być dostępna dla obsługi tych urządzeń. Urządzenia ułatwiające ewakuację instalowane są w zamykanych wnękach lub skrzynkach wykonanych z materiałów niepalnych lub trudno zapalnych.

Przewody i kable często są prowadzone pod stropami korytarzy, z których są wprowadzane do poszczególnych pomieszczeń. Korytarze zazwyczaj pełnią funkcje dróg ewakuacyjnych i takie instalacje stwarzają bardzo poważne zagrożenia. W czasie pożaru przewodów i kabli ewakuacja personelu może być bardzo utrudniona, a niekiedy niemożliwa przez gwałtowną emisję dymów i substancji szkodliwych w postaci gazów pożarowych. W celu ograniczenia tego zagrożenia stosuje się rozwiązania izolujące przewody i kable od otoczenia, m.in.:

  • samodzielne sufity podwieszone w celu utworzenia wydzielonej strefy pożarowej w przestrzeni międzysufitowej;
  •  kanały instalacyjne z materiałów o odpowiedniej odporności ogniowej jako zamknięcie potencjalnego obciążenia ogniowego w oddzielnej strefie pożarowej. Kanały instalacyjne stanową zabezpieczenie przeciwpożarowe w dwóch przypadkach: gdy działanie ognia następuje „od środka” – wówczas chronią one drogi ewakuacyjne przed skutkami pożaru instalacji elektrycznych. Ogień zostaje zamknięty w kanale instalacyjnym i drogi ewakuacyjne pozostają zdolne do użytku. Natomiast gdy ogień działa z zewnątrz, wówczas kanały instalacyjne chronią przewody i kable elektroenergetyczne przed działaniem pożaru otoczenia. Stosowane są różnego typu kanały kablowe do ochrony przewodów przed działaniem ognia i podwyższonej temperatury, powodującej wzrost rezystancji przewodów zarówno w czasie normalnego użytkowania, jak i prowadzenia akcji gaśniczej;
  •  tunele i kanały kablowe; kable i przewody są układane na konstrukcjach wsporczych na sufitach, bokach lub na dnach tuneli. Tunele i pomieszczenia kablowe wykonywane są z materiałów niepalnych, wentylowane i zabezpieczone przed wnikaniem wody. Tunele kablowe powinny spełniać następujące wymagania:

− wykonanie umożliwiające ewakuację ludzi,

− wysokość w świetle co najmniej 200 cm,

− przejście komunikacyjne o szerokości nie mniejszej niż 80 cm.

W obrębie dróg ewakuacyjnych nie stosuje się aparatury elektrycznej zawierającej płyny łatwo zapalne. Nie dotyczy to pojedynczych kondensatorów wbudowanych w oprawy lamp wyładowczych oraz w rozruszniki silników elektrycznych.

Autor: inż. Michał Świerżewski, absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej, wieloletni biegły sądowy ds. bezpieczeństwa przeciwpożarowego