Sprawdzenia te będą jedynie początkiem analizy układu załączenia rezerwy i będą tożsame z badaniami normalnych łączników w systemach elektroenergetycznych.

Pierwszym krokiem będą z pewnością oględziny. Należy wykonać:

• oględziny obudowy – w poszukiwaniu pęknięć, znaków przegrzania czy zalania,
• oględziny widocznych części mechanicznych, a jeśli producent na to pozwala, można dokonać demontażu niektórych części w celu lepszego ich obejrzenia,
• oględzin wszelkich innych uszkodzeń mogących wpływać negatywnie na pracę lub będących oznaką problemów technicznych wewnątrz i na zewnątrz łącznika,
• pomiar rezystancji izolacji – jeśli jest taka możliwość między obudową i częściami roboczymi oraz między częściami roboczymi,
• sprawdzić jakość zacisków przyłączeniowych – czasem można dokonywać inspekcji wizualnych, ale dużo lepszą metodą jest mierzenie rezystancji zestyku,
• działanie mechaniczne łącznika,
• wyłączenie i załączenie zasilania automatyki łącznika – po teście łącznik powinien pracować normalnie;
• w razie dodatkowych funkcji można je również sprawdzić: mowa tu np. o wyzwoleniu przy przepływie prądu przeciążeniowego.

Pozornie wydaje się, że jest to dość długa procedura, ale tak naprawdę przy pewnej wprawie i odłączanym napięciu badania takie wykonuje się sprawnie, a wynik może wykazać uszkodzenia, które w efekcie mogły doprowadzić nie tylko do zaniku zasilania, ale nawet do szkód materialnych lub zagrozić zdrowiu i życiu ludzi.