zespół prądotwórczy

Przy połączeniu do pracy równoległej dwóch lub większej liczby zespołów prądotwórczych zwykle stosowana jest jedna z dwóch metod – Random Access lub Dead Bus Paralleling.

Po prawidłowo przeprowadzonym montażu zespołu prądotwórczego, w tym m.in. zapewnieniu powietrza na potrzeby procesu chłodzenia i spalania, odprowadzania emitowanych gazów oraz dostarczeniu paliwa, można przystąpić do jego uruchomienia. Przy czym poprawna praca jednostki na tak zwanym biegu jałowym (a więc bez obciążenia) nie stanowi jeszcze potwierdzenia jej właściwego działania w danej aplikacji.

Jednymi z podstawowych pomiarów elektrycznych, jakie należy wykonać jeszcze przed uruchomieniem zespołu prądotwórczego, są pomiary rezystancji izolacji zastosowanego okablowania, a w tym głównej instalacji elektrycznej (siłowej) – wykonanej najlepiej z użyciem jednożyłowych przewodów elastycznych i olejoodpornych.

W zależności od tego, czy zespół prądotwórczy będzie pracować jako rezerwowe źródło zasilania w przypadku zaniku napięcia w sieci zasilającej (jako źródło awaryjne), czy jako główne źródło zasilania (zamiast sieci elektroenergetycznej) należy posługiwać się albo mocą maksymalną (awaryjną) albo mocą ciągłą.

Modele zespołów prądotwórczych przeznaczone do zasilania awaryjnego – rezerwowego (do uruchamiania w przypadku zaniku napięcia w sieci elektroenergetycznej) są zazwyczaj oznaczone literą „E”.

Zespół prądotwórczy powinien być sprawdzany w terminach określonych w instrukcji eksploatacji.

Należy sprawdzić:

Oprócz sprawdzenia procedury startu i zatrzymania zamontowanego zespołu prądotwórczego, poprawności pracy na biegu jałowym, a także wykonania niezbędnych pomiarów jego instalacji elektrycznej i sanitarnej warto przeprowadzić próby pod obciążeniem.

Po prawidłowo przeprowadzonym montażu zespołu prądotwórczego można przystąpić do jego uruchomienia. Przy czym poprawna praca jednostki na tak zwanym biegu jałowym (a więc bez obciążenia) nie stanowi jeszcze potwierdzenia jej właściwego działania w danej aplikacji.