pomiar rezystancji izolacji

Rezystancja izolacji to połączona równolegle rezystancja skrośna – zależna od rodzaju materiału izolacyjnego i rezystancja powierzchniowa – zależna od czystości powierzchni. Pomiar rezystancji izolacji powinien być przeprowadzany w odpowiednich warunkach: w temperaturze od 10 do 25^oC, przy wilgotności 40% do 70%, badane urządzenie powinno być czyste i niezawilgocone.

Podstawowym pomiarem, który pozawala na ocenę stanu izolacji instalacji i urządzeń jest zmierzenie rezystancji izolacji. Najczęściej stosowanym napięciem probierczym jest wtedy napięcie stałe. Pomiar wykonuje się na ogół przy wartościach napięciach: 250 V, 500 V, 1000 V i 2500 V, co odpowiednio przekłada się na zakresy pomiarowe: 50 MΩ, 200 MΩ, 1 GΩ, 20 GΩ.

Badanie narzędzi ręcznych wykonuje się w sposób pozwalający stwierdzić, czy istnieje zagrożenie dla osoby trzymającej w ręku dane urządzenie. Szuka się problemów z izolacją na drodze przewód fazowy L1 a przewód ochronny PE. Uwzględnia się też przy tym przewód N, który niejako jest nośnikiem potencjału mogącego doprowadzić do porażenia. Jeśli istnieje zakłócenie izolacji na linii przewód zasilający a przewód ochronny PE, wtedy mamy do czynienia z możliwością wystąpienia porażenia. Jak jednać zbadać urządzenia wykonane w II klasie ochronności, skoro nie mają one przewodu PE?

Jednymi z podstawowych pomiarów elektrycznych, jakie należy wykonać jeszcze przed uruchomieniem zespołu prądotwórczego, są pomiary rezystancji izolacji zastosowanego okablowania, a w tym głównej instalacji elektrycznej (siłowej) – wykonanej najlepiej z użyciem jednożyłowych przewodów elastycznych i olejoodpornych.