Zasady wykonywania diagnozy:

• instalacja musi pracować w normalnym trybie pracy – czyli przy obciążonych panelach,
• panel powinien być ustawiony prostopadle do padających promieni słonecznych,
• warunki pogodowe w trakcie wykonywania pomiaru powinny być stabilne, pogoda − sucha i bezchmurna, lecz raczej o niskich temperaturach zewnętrznych. Chmury zmniejszają natężenie promieniowania słonecznego, każdy strumień powietrza na powierzchni modułu słonecznego powoduje zaś konwekcyjne chłodzenie, a tym samym zmniejsza się gradient temperatury. Chłodniejsze temperatury powietrza dają wyższy potencjał kontrastu cieplnego. Przeprowadzanie inspekcji termograficznych w godzinach porannych jest dobrym rozwiązaniem,
• nasłonecznienie w dniu pomiaru powinno wynosić 500−600 W/m²,
• podczas pomiaru należy kamerę utrzymywać w stosunku do badanego panelu w odległości 2–3 m,
• określając emisyjność – należy jako mierzony materiał wybrać szkło,
• w zależności od typu modułu badanie można wykonać z przodu lub z tyłu modułu lub z obu stron – zależy to tylko i wyłącznie od tego, z której strony otrzyma się lepszy obraz,
• badając instalację fotowoltaiczną, nie należy ograniczać się tylko do pomiarów samego modułu – należy także wykonać badanie połączeń kabli, puszek połączeniowych, diod blokujących,
• podczas wykonywania pomiarów z przodu modułu operator kamery nie może rzucać cienia na badany panel oraz należy przyjąć taki kąt i pozycję badania, aby zminimalizować wpływ na wynik pomiaru odbitego od szyby promieniowania,
• ze względu na emisyjność należałoby ustawić kamerę względem panelu pod kątem 90 stopni. Jednak w celu uniknięcia odbicia kamery i operatora w szkle należy wybrać kąt ustawienia kamery w zakresie 5−60 stopni,
• informacyjne obrazy mogą być jednak uzyskane nawet przy zachmurzonym niebie, pod warunkiem że używana kamera termowizyjna jest wystarczająco czuła.