Wielkość współczynnika powinna być dobierana w porozumieniu z użytkownikiem obiektu na bazie przyjętego w dokumentacji planu konserwacji i założonej częstotliwości zabiegów. Zgodnie z zapisem zawartym w normie projektant powinien:

• ustalić wartość współczynnika utrzymania i podać w projekcie wszystkie założenia uzasadniające jego wartość,
• dostosować projektowany sprzęt oświetleniowy do warunków środowiska, w którym ma pracować,
• sporządzić wyczerpujący plan konserwacji oświetlenia, zawierający metodę czyszczenia opraw i lamp oraz ścian i sufitów pomieszczenia, a także częstotliwość wymiany lamp.

Im częstotliwość zabiegów większa, tym współczynnik może mieć wyższą wartość. Zwykle przyjmuje się wielkość współczynnika zapasu na poziomie 0,8. Oznacza to, że o 20% więcej źródeł światła jest zainstalowanych po to, aby utrzymać na zadanym poziomie wartość natężenia oświetlenia przy założonej częstotliwości zabiegów konserwacyjnych. Współczynnik zapasu ma wartość mniejszą od jedności, ponieważ poziom natężenia oświetlenia ulega w trakcie użytkowania obniżeniu.