Przy projektowaniu instalacji zasilającej uwzględnia się ograniczenie spadków napięcia do wartości dopuszczalnych przepisami. W budynkach mieszkalnych zgodnie z pkt. 3.6.7 normy SEP-E-002 spadek napięcia w obwodach odbiorczych, od licznika energii elektrycznej do punktu przyłączenia odbiornika nie powinien przekraczać 3%. Jednocześnie w normie tej zalecono, aby całkowity spadek napięcia od złącza – czyli punktu połączenia z elektroenergetyczną siecią zasilającą – do zacisków dowolnego odbiornika nie przekraczał 4 %.

Niestety, wartość napięcia w złączu może zgodnie z przepisami wahać się w granicach +/- 10 %. Zwykle należy liczyć się raczej ze spadkiem napięcia w sieci niż ze zwyżką jego wartości. W tej sytuacji napięcie na zaciskach najdalszej oprawy może być niższe od znamionowego aż o ok. 14 %.

W większych obiektach użyteczności publicznej lub zakładach przemysłowych mamy do czynienia z nieco lepszą sytuacją. Obiekty te zwykle zasilane są z własnych stacji transformatorowych. Można więc przyjąć, że na początku linii zasilających wyprowadzonych z rozdzielnicy niskiego napięcia stacji napięcie jest równe lub nawet nieco wyższe od znamionowego. W takim przypadku liczą się tylko spadki napięcia w liniach zasilających rozdzielnice oddziałowe i w obwodach odbiorczych. Można więc je ograniczyć do kilku procent. Aby uniknąć wpływu prądów rozruchowych silników na źródła światła niezbędne jest zasilanie oświetlenia z odrębnych rozdzielnic. W niektórych sytuacjach wskazane jest nawet zasilanie oświetlenia z wydzielonych transformatorów.

Jak spadki napięcia wpływają na wartość strumienia świetlnego wybranych popularniejszych źródeł światła pokazuje wykres umieszczony na rysunku.

Rys. 1. Zmiany strumienia świetlnego źródeł światła w funkcji zmian napięcia zasilania

gdzie:

1 – wysokoprężna lampa rtęciowa,
2 – wysokoprężna lampa metalohalogenkowa,
3 – wysokoprężna lampa sodowa,
4 – świetlówka.