Zapis ten brzmi:

„ochrona przed przepięciem przejściowym nie jest wymagana w przypadku domów jednorodzinnych, jeżeli łączny koszt instalacji elektrycznej poddawanej ochronie jest mniejszy niż 5-krotny koszt SPD umieszczonego w złączu instalacji”.

Do tego akapitu odnosi się jednak uwaga twórców normy stanowiąca, że komitety krajowe mogą modyfikować kryteria dotyczące domów jednorodzinnych albo mogą ich nie stosować. W niektórych krajach komitety usunęły lub zastąpiły wyżej przytoczony akapit wymaganiami regionalnymi.

W załączniku C do arkusza 443 podano informacje dotyczące stosowania odmiennych, krajowych wymagań odnoszących się do przedmiotu normy. Dla wymienionych w nim krajów postanowienia te mają charakter normatywny. W przypadku Polski pojawił się odsyłacz krajowy, w którym zapisano, że: „W Polsce, w instalacjach elektrycznych SPD stosowane są zgodnie z aktualnymi warunkami technicznymi”.

W rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (tekst jednolity: Dz.U. z 2015 r. poz. 1422) znajdziemy następujące zapisy:

Rozdział 8 Instalacja elektryczna

§ 180. Instalacja i urządzenia elektryczne, przy zachowaniu przepisów rozporządzenia, przepisów odrębnych dotyczących dostarczania energii, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska oraz bezpieczeństwa i higieny pracy, a także wymagań Polskich Norm odnoszących się do tych instalacji i urządzeń, powinny zapewniać:
2) ochronę przed porażeniem prądem elektrycznym, przepięciami łączeniowymi i atmosferycznymi, powstaniem pożaru, wybuchem i innymi szkodami,

§ 183. 1. W instalacjach elektrycznych należy stosować:
(…)
10) urządzenia ochrony przeciwprzepięciowej.

Zapisy zawarte w Warunkach Technicznych obejmują wszystkie rodzaje budynków – a tym samym dotyczą również budownictwa jednorodzinnego. Tak więc także w instalacjach elektrycznych budynków jednorodzinnych należy stosować ograniczniki przepięć.