Sprzęt ten cechuje się niekiedy dużym zasięgiem pracy, przy czym zasięg pionowy może osiągnąć kilkadziesiąt metrów, a wysięg przekracza często 30 metrów. Możliwe jest więc zerwanie lub dotknięcie przewodów przez najbardziej wysunięty element, mimo że sama maszyna będzie oddalona od linii. Warto zauważyć przy tym, że im większa odległość maszyny od linii, tym trudniejsza jest dla operatora prawidłowa ocena odległości najbardziej wysuniętego elementu od przewodów elektrycznych.

Strefę niebezpieczną należy mierzyć w poziomie od skrajnego przewodu linii po obu jej stronach. Przy stosowaniu żurawi oraz innych urządzeń załadowczo-wyładowczych zachowanie podanych szerokości stref odnosi się do najdalej wysuniętego punktu stałego lub ruchomego tych urządzeń oraz przemieszczanego ładunku z uwzględnieniem możliwości jego rozkołysania. Zgodnie z rozporządzeniem żurawie samojezdne, koparki i inne ruchome urządzenia, które mogą zbliżyć się na niebezpieczną odległość do linii napowietrznej lub kablowej, powinny być wyposażone w sygnalizatory napięcia.

W tabeli 1. podano najmniejsze dopuszczalne odległości zasięgu maszyn budowlanych pracujących w pobliżu stref niebezpiecznych od czynnych przewodów linii napowietrznych. Natomiast na rysunku 1 podano zasadę określania bezpiecznego odstępu.

Tabela 1. Najmniejsze dopuszczalne odległości zasięgu maszyn budowlanych od przewodów czynnych napowietrznych linii elektroenergetycznych [2]

Rys. 1. Zasada określania bezpiecznej odległości maszyn budowlanych od czynnych linii elektroenergetycznych: A – bezpieczny odstęp ( patrz tabela 1.), 1 – skrajny przewód linii, 2 – przenoszony ładunek, 3 – wysięgnik żurawia (szkic autora)