Najczęściej spotykane wyłączniki nadprądowe: 1P – jednofazowy (jednobiegunowy) bez zestyku neutralnego, 1P+N – jednofazowy z zestykiem neutralnym, 2P – dwubiegunowy, 3P – trójbiegunowy, 3P+N – trójbiegunowy z zestykiem neutralnym, 4P – czterobiegunowy. Zestyk neutralny, oznakowany literą „N”, wyróżnia się między zestykami wyłącznika tym, że przy załączaniu wyłącznika zawsze załącza się jako pierwszy, a przy odłączaniu wyłącznika zawsze rozłącza się jako ostatni. Przy wyróżnieniu w oznakowaniu wyłącznika zestyku „N” nie wolno przyłączać przewodu neutralnego do innego zestyku.

Standardowe prądy znamionowe wyłączników instalacyjnych nadprądowych to szereg: 6 A, 10 A, (13 A), 16 A, 20 A, 25 A, 32 A, 40 A, 50 A, 63 A, 80 A i 125 A.

Konstrukcja obudowy wyłącznika w wersji modułowej jest przystosowana do montażu na szynie TH35 wg DIN. W dolnej i górnej części obudowy znajdują się zaciski przyłączeniowe. Na elewacji wyłącznika umieszczona jest dźwignia sterująca. Jej położenie górne, oznakowane symbolem ang. ON, oznacza załączenie wyłącznika, a położenie dolne, oznakowane ang. OFF, to odłączenie wyłącznika. Pod dźwignią znajduje się barwny wskaźnik stanu wyłącznika:

• kolor zielony oznacza: wyłącznik wyłączony,
• kolor czerwony zaś: wyłącznik załączony.

Ponadto na elewacji wyłącznika (niekiedy na bocznej powierzchni obudowy) są umieszczone najważniejsze dane znamionowe, m.in. prąd znamionowy, charakterystyka wyzwolenia, np. B, C lub D, oznakowanie CE. Charakterystyka czasowo-prądowa i prąd znamionowy wyłącznika podawane są łącznie, np. B16, C25 czy D50.