W ramach wprowadzenia do tematu załącznik D omawia podstawowe parametry probiercze – prądy udarowe stosowane do testowania ograniczników przepięć, które powinny być uwzględniane przy doborze SPD do ochrony przed przepięciami urządzeń wewnątrz budynku.

Pod uwagę brane są następujące prądy:

l_n (znamionowy prąd wyładowczy ) – określa wartość szczytową prądu udarowego o kształcie 8/20, którym poddawane SPD w próbach klasy I i II ( dotyczy ograniczników przepięć typu 1 i typu 2 ),

I_max (największy prąd wyładowczy w próbie klasy II) – określa wartość szczytową prądu udarowego o kształcie 8/20, którym poddawane są SPD podczas próby działania klasy II (dotyczy SPD typu 2);

I_imp (prąd udarowy stosowany w próbie klasy I ) – jest definiowany za pomocą trzech parametrów: wartości szczytowej prądu I_imp, ładunku Q oraz energii właściwej W/R. Prądem I_imp testowane są SPD, które wytrzymują częściowy prąd pioruna o typowym kształcie 10/350 μs (dotyczy to SPD typu 1).

W załączniku D (zgodnie z zapisami normy PN-EN-6164311:2013) przedstawiono preferowane wartości prądu I_imp, jakim należy testować ograniczniki przepięć. Na potrzeby badań SPD typu 1 przewiduje się wybór z poniższych proponowanych wartości prądu I_imp (w kA):

Wartości te odnoszą się do SPD przyłączonych w układzie CT1 (tj. pomiędzy przewodem fazowym a przewodem neutralnym/ochronnym).

Wartość 12,5 kA jest przywołana w normie dotyczącej instalacji elektrycznych [pozycja 2 w materiałach źródłowych] i dotyczy przypadku, gdy dla budynku nie została przeprowadzona analiza ryzyka według normy EN 62305-2. W takim przypadku zastosowany do piorunowych połączeń wyrównawczych ogranicznik przepięć powinien mieć udarowy prąd wyładowczy (I_imp) nie mniejszy niż 12,5 kA.