Rozróżnia się dwa rodzaje narzędzi:

a) narzędzia, które w czasie użytkowania mogą wytwarzać tylko pojedyncze iskry, np. wkrętaki, klucze,

b) narzędzia, które w czasie użytkowania wytwarzają snopy iskier, np. pilniki, szlifierki.

W strefach potencjalnie zagrożonych wybuchem 0 i 20 nie mogą być używane żadne narzędzia wytwarzające iskry. W strefach 1 i 2 potencjalnie zagrożonych wybuchem dopuszczalne jest używanie narzędzi stalowych, które w czasie pracy mogą wytwarzać tylko pojedyncze iskry, np. wkrętaki, klucze.

Używanie narzędzi zgodnych z literą b jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy jest zapewnione, że w czasie ich używania nie pojawi się w miejscu pracy atmosfera wybuchowa. W strefie 1 zagrożenia wybuchem, jeżeli istnieje niebezpieczeństwo wybuchu z powodu obecności substancji należących do grupy wybuchowości IIC (acetylenu, etylenu, wodoru, dwusiarczku węgla), nie jest dopuszczalne stosowanie żadnych narzędzi stalowych. W strefach potencjalnie zagrożonych wybuchem atmosfer pyłowych 21 i 22 są dopuszczone narzędzia stalowe zgodne z literą a. Narzędzia stalowe zgodne z literą b są dopuszczalne tylko wtedy, gdy miejsce pracy jest wydzielone ze strefy 21 lub 22 i są podjęte dodatkowe środki bezpieczeństwa:

• pył zalegający został usunięty z miejsca pracy lub
• miejsce pracy utrzymywane jest w stanie mokrym, tak że pył nie może się rozprzestrzeniać w otaczającym powietrzu i nie mogą występować procesy tlenia.

W strefach 21 i 22 lub w ich sąsiedztwie w czasie piłowania i szlifowania powstające iskry mogą pokonywać znaczne odległości, co może doprowadzić do powstawania tlących się cząstek i poderwania pyłu zleżałego, tworząc pyłowe atmosfery wybuchowe. Zasady stosowania narzędzi w strefach zagrożenia wybuchem 1, 2, 21 i 22 powinny być ujęte w instrukcji eksploatacji.