Jakie źródła światła można stosować w strefach zagrożonych wybuchem?

W strefach zagrożonych wybuchem źródłami światła mogą być: świetlówki z zimnym zapłonem z trzonkami jednokołkowymi, świetlówki rurowe dwukołkowe z trzonkiem G5 lub G13 zainstalowane w obwodzie, w którym zapłon oraz praca odbywają się bez wstępnego podgrzewania katod, lampy żarowe ogólnego przeznaczenia z włóknem wolframowym, lampy LED.

Jakie źródła światła można stosować w strefach zagrożonych wybuchem?

W strefach zagrożonych wybuchem źródłami światła mogą być: świetlówki z zimnym zapłonem z trzonkami jednokołkowymi, świetlówki rurowe dwukołkowe z trzonkiem G5 lub G13 zainstalowane w obwodzie, w którym zapłon oraz praca odbywają się bez wstępnego podgrzewania katod, lampy żarowe ogólnego przeznaczenia z włóknem wolframowym, lampy LED.

Minimalna odległość między źródłem światła i osłoną ochronną zależy od mocy źródła światła i nie powinna być mniejsza niż podana w tablicy 1.

Tablica 1. Minimalne odstępy między źródłem światła a osłoną ochronną

Moc źródła światła, P [W]

Minimalna odległość [mm]

P < 60

60 ≤ P < 100

100 ≤ P < 200

200 ≤ P < 500

500 ≤ P

3

5

10

20

30

 

W odniesieniu do świetlówek rurowych odległość między źródłem światła a osłoną ochronną nie powinna być mniejsza niż 5 mm, chyba że osłoną ochronną jest zewnętrzna rura; w takim przypadku minimalna odległość wynosi 2 mm.

Oprawki gwintowe lamp razem z odpowiednimi trzonkami powinny :

  • być sprawdzone badaniami w aspekcie nieprzenoszenia się wewnętrznego wybuchu w przypadku urządzeń grupy I i urządzeń podgrupy IIC, zarówno gdy źródła światła są umieszczone w oprawce, jak i w chwili przerywania styku elektrycznego w oprawce,
  • spełniać rygor takiego wykonania połączeń elektrycznych między oprawką a trzonkiem źródła światła, aby podczas wkręcania lub wykręcania trzonka włączanie i wyłączanie prądu następowało w oddzielnej osłonie, spełniając wymagania konstrukcyjne i warunki badań odpowiednio dla urządzeń grupy I lub urządzeń podgrupy IIC.

Połączenie elektryczne oprawki z trzonkiem źródła światła powinno być wykonane w przypadku:

  •  trzonków gwintowych:

− do dolnego styku trzonka – za pomocą elementów stykowych sprężynujących albo sprężynowych o sile docisku nie mniejszej od 15 N i

− do trzonka źródła światła – za pomocą co najmniej dwóch zwojów gwintu oprawki lub co najmniej jednego elementu stykowego sprężynowego o całkowitej sile docisku nie mniejszej niż 30 N;

  •  trzonków cylindrycznych kołkowych – za pomocą elementów stykowych sprężynowych o sile docisku nie mniejszej niż 10 N;
  • cylindrycznych trzonków wtyczkowych, których budowa nie pozwala na elektryczne iskrzenie wewnątrz lub na zewnątrz złącza między trzonkiem a oprawką – za pomocą elementów stykowych sprężynowych o sile docisku nie mniejszej niż 10 N;
  • trzonków, w których przy wyjmowaniu z odpowiednich oprawek obwód jest przerywany w oddzielnej komorze ognioszczelnej w taki sposób, aby siła docisku wywierana przez elementy stykowe sprężynowe na trzonek w momencie przerwania obwodu była nie mniejsza niż 7,5 N.
Autor: inż. Michał Świerżewski, specjalista w zakresie instalacji elektrycznych w wykonaniu przeciwwybuchowym