Przepięcia są powodowane przez procesy łączeniowe w urządzeniach dużej mocy, upalenie się przewodu neutralnego (zerowego), awarie w instalacji elektrycznej, awarie w zakładzie energetycznym, próby nielegalnego podłączenia się do instalacji, a także naprawy „domorosłych” elektryków.

Zagrożeniami  dla czułych urządzeń elektronicznych mogą być łączeniowe stany przejściowe, które związane są z:

•             zjawiskami łączeniowymi w głównych systemach zasilania, na przykład takimi, które występują podczas łączenia baterii kondensatorów;

•             wykonywaniem łączeń o mniejszym znaczeniu blisko aparatury lub ze zmianami obciążenia w elektroenergetycznej sieci rozdzielczej;

•             obwodami rezonansowymi dołączonymi do takich elementów łączeniowych jak tyrystory;

•             różnymi zakłóceniami w systemie, takimi jak zwarcia i wyładowania łukowe do uziemienia instalacji.

W normie PN-EN 50160 dotyczącej jakości energii elektrycznej można znaleźć definicję „Przepięcia dorywczego o częstotliwości sieciowej między przewodami pod napięciem a ziemią“. Występuje głównie w czasie trwania zwarcia z ziemią w publicznej sieci rozdzielczej lub w instalacji odbiorcy i zanika po usunięciu zwarcia. Przepięcie może zwykle osiągnąć wartość napięcia międzyprzewodowego ze względu na przesunięcie punktu neutralnego trójfazowego układu napięć. W pewnych okolicznościach zwarcie występujące w sieci po stronie pierwotnej transformatora wytworzy w czasie, w którym przepływa prąd zwarcia, przepięcie dorywcze po stronie niskiego napięcia. Wartości skuteczne takich przepięć nie przekraczają z reguły 1,5 kV.