Najpierw przeprowadza się typowy bezpośredni pomiar impulsowo-echowy, jednak wynik tego pomiaru nie może jednoznacznie wskazać miejsca uszkodzenia ze względu na wysoką wartość rezystancji uszkodzenia i niewielką wartość odbitego echa. Dlatego potrzebny jest drugi etap badania oparty na wysyłaniu impulsu niskonapięciowego o znacznej energii, który powoduje zapalenie łuku elektrycznego w miejscu uszkodzenia. Następnie wysyłane są przez reflektometr impulsy niskonapięciowe, które odbijają się od łuku i ich odbicia są analizowane przez reflektometr. Rezystancja łuku palącego się około 20 ms wynosi w przybliżeniu 0 omów, co tworzy idealne warunki do odbicia impulsów z reflektometru.

Cały proces badania jest zazwyczaj wykonywany automatycznie i drugi pomiar nakłada się na pierwszy. Do miejsca uszkodzenia oba przebiegi są praktycznie takie same. Pierwsze znaczące odchylenie echogramów następuje w miejscu uszkodzenia. Rezystancja w miejscu uszkodzenia po zgaśnięciu łuku wraca do wartości pierwotnej. Czas palenia się łuku jest zbyt krótki, aby mogło nastąpić dopalenie.

Warto jednak pamiętać, że jeżeli rezystancja łuku jest większa od 200 Ω, to metoda ARM okaże się zawodna.